Vietnam by motorbike!

Jeetje ja, waar zal ik beginnen? Wat een ongelovelijk gave tocht hebben wij gemaakt!
Wat zijn we blij met onze impulsieve actie om een motor te kopen. We hebben de kans gekregen om Vietnam op de meest toffe manier te ontdekken en er is, in de 3 weken dat we onderweg zijn geweest, zo ontzettend veel gebeurd. Zoveel leuke en mooie momenten, maar ook minder leuke hoewel die gelukkig heel erg in de minderheid zijn. Het is echt teveel om alles op te schrijven dus ga ik proberen om het met zo min mogelijk woorden te beschrijven en het vooral aan de foto’s en filmpjes over te laten.
Wel zal ik een korte omschrijving per dag geven zodat ik toch het een en ander kan vertellen over onze beste reiservaring tot zover. Het was echt super en dat is bijna een understatement!

Nadat we onze motor hadden laten upgraden, we het ‘warmuseum’ hadden bezocht (wat erg indrukwekkend en schokkend was) en we veel tijd in de kroeg bij onze Vietnamese ‘vriend’ hadden doorgebracht die ons hielp met alles in orde maken voor de motor. Konden we op 18 mei, na een leuke tijd in Ho Chi Minh, dan eindelijk vertrekken.

18 mei, dag 1: De dag dat we zijn vertrokken uit Ho Chi Minh. De chaos!! 100.000 brommers en motors naast, voor en achter ons. Na 50 km gestopt omdat de tassen er niet goed opgeknoopt zaten waardoor we erg weinig zitplek hadden en het hele ding uit balans was. De eerste dagen gezocht naar een goede manier om samen met bagage op 1 motor te rijden.
Ook de dag dat we bij de eerste berg die we tegen kwamen alle koppakkingen eruit hebben geblazen waardoor we zonder werkende motor 5 km bergafwaarts moesten rollen om een ‘garage’ te vinden. Nadat hij de hele motor uit en in elkaar had gezet (binnen een half uur) en alles had vervangen dat nodig was (voor een kleine 3 euro) weer verder gereden door prachtig berglandschap. Na 200 km gestopt in een klein dorpje en een hotel gezocht omdat het ging regenen. Gelijk buiten Ho Chi Minh kom je in aanraking met het ‘echte’ Vietnam. Veel mensen die naar je zwaaien, even ‘hello’ willen zeggen of roepen en daar speciaal voor stoppen met hun auto of vrachtwagen en heeeeel erg veel gestaar! Ook was alles ineens 10 keer zo goedkoop wat goed was om te weten voor de rest van de tocht, en waren de menukaarten alleen verkrijgbaar in het Vietnamees, succes daarmee! Voor het eerst deze reis dat mijn aanwijsboekje zeer handig was. Later natuurlijk ook wat woorden en zinnen geleerd omdat het echt noodzakelijk was. Hele interessante eerste dag.

19 mei, dag 2: Het laatste stuk, 80 km, naar onze eerste bestemming gereden. Dalat. Vlak voordat we er waren een Duitser tegen gekomen die net onderuit was gegaan met zijn motor en behoorlijk gehavend was. Het laatste stuk samen gereden. Allebei een ander guesthouse gezocht. Later bleek dat we elkaar nog vele keren tegen zouden komen en we een hele leuke tijd samen zouden beleven.
In de avond zijn we naar ‘Crazy House’ gegaan wat me heel erg aan de Efteling deed denken. Daarna naar de ‘night market’. Dalat is nog niet zo toeristisch en daardoor erg leuk!

20 mei, dag 3: Niet gereden maar de hele dag druk geweest met een canyoningtocht. De meest uitdagende en spectaculaire die we ooit hebben gedaan. Een droge wand, een waterval en een waterval die ze de ‘washing machine’ noemden afgedaald d.m.v. abseilen. Van een rots van 11 meter afgesprongen, natuurlijke glijbanen voorwaarts en achterwaarts afgegaan en nog veel meer leuke uitdagingen. Heel erg tof! Ook onze Duitser weer tegen gekomen.

21 mei, dag 4: Ontzettend mooie route gereden naar onze tweede bestemming, Nha Trang. Alleen maar mooi berglandschap met watervalletjes en schitterende vergezichten. Goede weg en daardoor al vlot in Nha Trang, de motor deed het ook erg goed. Door een Vietnamees op een motor opgepikt die ons wel naar een hotel kon brengen en zodoende al snel op het strand uitgekomen aangezien Nha Trang aan de kust ligt. ‘s Avonds had Rik 2 kreeften en 3 krabben van de bbq op straat gescoord, heb ik m’n eelt bij laten werken en zijn we in een café uitgekomen waar ik met een Vietnamees heb gedanst.
Wel veel Russen, wat niet altijd een succes is.

22 mei, dag 5: Na een snelle duik in de zee weer op de motor geklommen. Een zware tocht van 181 km met alleen maar opengebroken wegen vanwege werkzaamheden. Daardoor heel veel gevaarlijke situaties op de weg waardoor we heel alert moesten zijn. Wel mooie uitzichten op rijstvelden, kuststroken en baaien. Uitgekomen bij Song Cau na ook nog een tijdje in het donker gereden te hebben, wat niet echt een aanrader is. ‘s Middags een tropische bui ‘ getrotseerd’ onder het genot van een drankje bij een schattig dametje in een lokaal tentje.
In Song Cau erachter gekomen dat ik in Vietnam toch wel erg groot ben. Dat wilde een niet Engels sprekende jongen erg graag duidelijk maken. Hij kwam tot mijn schouders, hahaha! Wat je al niet meemaakt onderweg :).

23 mei, dag 6: Tijdens het ontbijt genoten van het mooie uitzicht op de baai in Song Cau en weer de weg opgegaan onderweg naar Qui Nhon. Een ritje van 45 km. Ook dit stadje lag aan de kust en zodoende een hotel aan de kust genomen zodat we al vroeg op het stand lagen. De hele middag was het strand leeg op wat nieuwsgierige kinderen na die met ons op de foto wilden. Aan het einde van de middag was het strand net een mierenhoop van lokale mensen die nog even een duik kwamen nemen voordat de zon onder ging, en in de avond gaf het strand licht van de grote hoeveelheid vissersbootjes. Hele leuke stad, niet toeristisch en een aantal keer gevraagd en ongevraagd met Vietnamezen op de foto geweest.

24 mei, dag 7: 186 km voor de boeg. De rit ging naar Pleiku. Voornamelijk goede wegen maar op het einde nog 30 km opengetrokken weg. Een kleine stop gemaakt om wat kleine dingen te laten repareren, wat de monteur voor niks heeft gedaan. Heel mooi heuvellandschap en veel rijstvelden onderweg. Weer veel aandacht getrokken als buitenlanders. Een rustige avond gehad.

25 mei, dag 8: In Pleiku blijven hangen. De motor weggebracht om hem wat te laten verbeteren.
Met de taxi naar een prachtig meer en verder de hele dag heerlijk lui geweest. Van kroegje naar kroegje geslenterd, mango gekocht en op de stoep opgepeuzeld. Hele vriendelijke en behulpzame mensen in Pleiku. Ze geven graag aandacht aan, en krijgen graag aandacht van je. Heel erg vaak met mensen op de foto geweest. Rik met de dames, ik met de heren en soms mochten we allebei op de foto :). We hadden geen idee zo bekend te zijn in Vietnam, erg leuk! Duidelijk een stadje waar ze niet gewend zijn aan toeristen, en al die dorpjes en stadjes maakten de reis nog leuker. Veel meer van het lokale leven en de mentaliteit meegekregen in al die stadjes dan in de grote toeristische steden.

26 mei, dag 9: De motor opgehaald die duidelijk verbeterd was en de tocht hervat richting Kham Duc. Het eerste stuk was door veel steden en dorpjes waar we ons weer koning en koningin voelde omdat we de hele tijd naar iedereen aan het zwaaien waren.
Langs een bruiloft gereden en daarna uitgekomen op een weg waar de weg weg was. Alleen nog een grindpad met niet alleen grind maar ook grote keien. +/- 25 km een zware tocht gehad. Het duurde ongeveer 2 uur voordat we ons hier doorheen hadden geploegd. Een genade slag (vooral voor de bibs) maar wel veel gezien. Na de weg die weg was kwamen er nog vele kilometers asfalt maar weer door de bergen met alleen maar jungle, watervallen, loslopend vee (de borden ‘oppassen, loslopend vee’ die in Nederland staan kunnen ze beter gebruiken in Vietnam), meertjes en nog zoveel meer mooie natuur! Echt een prachtige rit van 233 km. ‘s Avonds tijdens het eten nog een groep van zo’n 12 kinderen om ons heen gehad en ineens was ik ze Engels aan het leren en zij mij Vietnamees. Heel erg tof, alleen kregen we ze ook niet meer weg :).

27 mei, dag 10: Het laatste stukje naar Hoi An gereden, 123 km. Weer aangesproken door iemand op een scooter of we een hotel nodig hadden. Wederom gebruik van gemaakt. Een schattig stadje, heel sfeervol. Rik naar het strand om een duik te nemen voor het donker was en ik een massage ondergaan. Daarna over de markt gelopen waar we de Nederlandse meiden weer tegen kwamen die we eerder ook al in Laos en Cambodja steeds tegen kwamen. Met z’n vieren wat gaan eten bij Mr. Phong die ons de volgende dag zijn dorp zou laten zien. Tijdens het eten kwamen we erachter dat ook de Nederlandse meiden de ‘Duitser van onderweg’ kenden en zodoende voor de volgende avond met z’n allen wat afgesproken. Zuid-oost Azie is zo klein!

28 mei, dag 11: Met Mr. Phong mee naar zijn dorp waar hij ons in zijn huis ontving en veel over de oorlog vertelde. Ook de dingen die zijn buren niet van hem mochten weten, zoals dat hij het communisme helemaal niks vind. Samen met hem door zijn dorp gelopen waar hij van alles heeft laten zien zoals een rijstwijnmakerij, een tabak en wierook drogerij en familie tempels. Zijn vrouw had voor ons gekookt en dat was de beste maaltijd die we tot dan toe in Vietnam hadden gegeten.
‘s Middags lekker naar het strand waar we met een heleboel mensen zaten. De Duitser, de twee Nederlandse meiden en daarbij nog een Canadese Vietnamese en een Australische. De groep werd steeds groter. Met z’n allen wat gegeten en daarna op stap geweest waarbij we heerlijk hebben kunnen dansen. Afgesproken om de volgende dag weer met z’n allen naar het strand te gaan.

29 mei, dag 12: Heerlijk op het strand gelegen met de hele groep. 's Avonds met Rik bij een Frans tentje wezen eten waar ze heerlijke biefstuk hadden en een kaasplankje! Sommige dingen ga je toch missen :).

30 mei, dag 13: Weer heerlijk naar het strand gegaan. We bleven langer in Hoi An omdat het festival van het licht de volgende dag zou zijn. Anders waren we al eerder weg gegaan. Maar wat kan je dan beter doen dan heerlijk op het strand liggen en je zitvlak weer wat optimaliseren. De helft van de groep was ook weer aanwezig. In de avond met de hele groep weer op stap geweest omdat de volgende dag iedereen door zou reizen behalve wij.

31 mei, dag 14: Helemaal niks gedaan op het strand. Het feest van de lichtjes gaan vieren. Ontzettend veel mensen komen dan naar de waterkant om een lantaarn met een kaarsje te water te laten. Dit zou dan voorspoed brengen. Wij dus ook een lantaarn gekocht en te water gelaten. Heel veel lichtjes in het water aan het einde van de avond, erg gezellig en leuk om te zien. Buitenom de lichtjes en de vele mensen stelde het eigenlijk niet zoveel voor dus we hadden best eerder kunnen gaan rijden maar het was toch nog even gezellig.

1 juni, dag 15: De spullen weer gepakt om onze motortocht te hervatten. Bestemming: Vinh Moc. We zijn het grootse stuk langs de kust gaan rijden en dat was echt weer schitterend! Heel erg van genoten. Onderweg olie laten verversen, wat we steeds om de 400 km deden. Nog een klein stukje highway 1 gereden en uiteindelijk in Vinh Moc uitegekomen. Hier zouden we naar de tunnels uit de Vietnam oorlog gaan. Alvast gekeken waar ze waren zodat we er de volgende dag gelijk naartoe konden rijden. Daarna een duik genomen in de zee, wat gegeten in het hotel en energie opgedaan voor de volgende dag.

2 juni, dag 16: Naar de tunnels gereden. Dit zijn hele ondergrondse netwerken van tunnels. De mensen die deze tunnels hebben gegraven hebben hier met hun families gedurende de oorlog gewoond. Dit was zo bijzonder om te zien. Die tunnels lopen kilometers door. Mensen hadden daar hun ' huisjes'. Ze woonde op 2 vierkante meter met hun kinderen. Baby's werden in de tunnels geboren, mannen hadden overleg over strategieen om de vijand te verslaan etc. Erg indrukwekkend.
Na de tunnels doorgereden naar de Ho Chi Minh route! Dit scheen een erg mooi stuk rijden te zijn en dat was ook echt zo. Vietnam is zo mooi! Prachtige uitzichten, een erg mooie route om te rijden. We wilden niet al te ver rijden omdat we tijd genoeg hadden maar op de HCM route heb je alleen maar hele kleine, arme, minderheidsdorpjes waar geen hotel te vinden is. Uiteindelijk, na 225 km, bij toeval een hotel tegengekomen in een dorpje van niks. In het enige 'restaurant' wat gegeten en maar gaan slapen omdat er echt niks te doen was.

3 juni, dag 17: 100 km richting Phong Nha gereden, wederom van de fantastische omgeving kunnen genieten. In Phong Nha kwamen we onze Duitser, de Australische en de Nederlandse meiden weer tegen. Met de Duitser en Australische naar een grot geweest. 'Paradise Cave' . Ontzettend grote en bijzonder mooie grot! We hebben onze ogen uitgekeken. Met de hele groep gegeten 's avonds en wat gedronken.

4 juni, dag 18: Met de Duitser en Australische ontbeten en met z'n vieren verder gaan rijden. Ook zij waren op de motor. De twee Nederlandse waren met de bussen dus die zijn weer hun eigen weg gegaan.
Verschrikkelijk moeizame tocht gehad. Niet omdat onze motor het begaf, die deed het super, maar omdat de motor van de Duitser het steeds begaf. Later had de Australische nog een lekke band. Uiteindelijk zijn dit wel de dingen die voor de leukste ervaringen zorgen dus zo'n probleem was het allemaal niet. Het laatste stuk ging wel soepel nadat we 3 keer in een garage terecht waren gekomen. Bij een garage was weer een hele groep kids die graag onze aandacht kregen.
Uiteindelijk na 268 km in Tan Ky uitgekomen en bij een verschrikkelijke kerel een hotel geboekt (dit wisten we niet van te voren). Terwijl ik aan het douchen was, was de situatie geescaleerd en kwam Rik me vertellen dat we weer gingen uitchecken. Snel alle spullen weer gepakt en op zoek naar een ander hotel. Deze keer bij een heel lief vrouwtje. Met z'n vieren in een lokaal tentje een noodle soep gegeten.

5 juni, dag 19: De ' Duitser' had de vorige avond nogmaals zijn motor naar een garage gebracht dus die gingen we eerst ophalen voordat we weer verder konden rijden. De laatste kilometers naar Hanoi! Jawel, de laatste dag op de motor! Heel bizar, je raakt er namelijk best wel aan gewend. Het was nog 290 kilometer maar de weg was prima en zodoende kwamen we redelijk optijd aan in Hanoi. Voor we de Chaos ingingen nog een dran kje gedronken en uiteindelijk door de totale gekte Hanoi binnen gereden. Helemaal gaar kwamen we aan bij het hostel waar ook de Nederlandse meiden ondertussen weer waren.
Gelijk actie ondernomen om onze motor te verkopen. 's Avonds nog even een drankje gedronken met de Australische en vervolgens onze kamers opgezocht zodat we de volgende ochtend vroeg in de backpackers buurt de hele dag onze motors konden verkopen.

6 juni, dag 20: Met z'n vieren flyers opgehangen in hostels en daarna naar de backpackers straat. Daar hebben we iedere toerist zo'n beetje gevraagd of ze een motor wilden kopen. We hadden er wel 3 :). Dit viel nog niet mee. Of ze hadden er al een of ze wilden er geen. Uiteindelijk ook nog naar 2 garage's gegaan om te vragen wat we voor onze motor zouden krijgen. Aan het eind van de middag na vele biertjes en drankjes op een terrasje hadden de 'Duitser' en wij besloten om onze motor aan de garage te verkopen. Het Australische meisje had op de valreep nog iemand gevonden die de motor van haar wilde kopen. Een vermoeiende dag maar erg interessant.
We waren erg blij dat de motor weg was. Niet omdat het niet leuk was, dat was het zeker wel, maar omdat het niet zo makkelijk ging en het heel fijn was dat we er nu niet meer achteraan hoefden.

Al met al hebben we echt genoten van onze tocht. We hebben er geen moment spijt van gehad en we hebben zo ontzettend veel meegemaakt. Veel meer dan wanneer we met bussen of treinen waren gegaan. Echt een topervaring.

Omdat we Hanoi niet echt heel leuk vonden hebben we (de Duitser de Australische en wij) op 6 juni ook gelijk bustickets geboekt naar Halong bay en daar zijn we de 3 dagen erna geweest. We hadden 2 dagen een boot voor onszelf waar we ook op sliepen. Halong Bay is echt prachtig. We hebben op kleine verlaten strandjes gelegen, door grotten gekajakt, gezwommen, veel lagunes gezien ook een met duizenden kwallen en verder heerlijk genikst op de boot. Hele fijne dagen waren dit om ons verblijf in Vietnam af te sluiten. Na onze boottocht zijn we terug gegaan naar Hanoi en de twee Nederlandse meiden. Hier hebben we uiteindelijk afscheid van iedereen genomen want op 11 juni zouden we naar Singapore vliegen.

Zodoende zijn we nu dan ook in Singapore. Hier zullen we een aantal dagen doorbrengen om vervolgens op 15 juni naar de Filipijnen te vliegen. Het voelt alsof we een nieuw hoofdstuk gaan beginnen en daar hebben we allebei weer erg veel zin in.

Ik heb geprobeerd alles zo kort mogelijk te vertellen maar zoals jullie misschien wel weten is dat niet m'n sterkste punt. Toch is dit maar een korte samenvatting van alles wat we hebben meegemaakt. De rest van de verhalen volgen wel als we thuis zijn.

ps. de filmpjes zijn lastig te plaatsen dus ik vrees dat ik die jullie schuldig blijf.