Cambodja

Nadat we bij Don Khon waren opgehaald met een bootje om naar het vaste land terug te gaan, we bij een reisorganisatie waren afgezet die 5 euro teveel vroeg om het visum bij de grens te regelen, we met een busje naar de grens van Cambodja waren gebracht waar we nogmaals werden afgezet om Laos uit te kunnen, we met een ander busje naar een stadje werden gebracht om vervolgens weer op een ander busje te stappen kwamen we 12 uur later aan in Siem Reap. Tijdens deze reis leer je de medereizigers best goed kennen en zo hadden we contact gelegd met een wat ouder Frans stel. Toen we eenmaal in Siem Reap stonden moesten we nog op zoek naar een guesthouse en dat hebben we samen met het Franse stel gezocht. Eerst waren we te voet gegaan maar Siem Reap is best groot en uiteindelijk in een tuktuk beland die ons naar een meer dan prima guesthouse had gebracht.
Deze tuktukdriver wist zichzelf goed te verkopen en daarom hadden wij en het Franse stel al snel besloten om met z’n vieren voor 20 dollar een dagtoer met hem te doen langs de tempels van Angkor Wat.
We zouden om 07:00 uur vertrekken zodat we genoeg tijd hadden om alle 5 de tempels van de ‘korte’ toer te kunnen bezichtigen. Helaas was het rond die tijd al zo’n 35 graden en toen we eenmaal bij het kaartverkoop punt kwamen, al 10 minuten in de rij stonden en er vervolgens weer uitgehaald werden om weer achteraan aan te sluiten omdat we middenin een ‘groep’ stonden, zat de sfeer er al gelijk goed in. Na een korte maar duidelijke discussie werden we ergens anders voorin de rij geplaats en konden we alsnog onze tickets kopen. Op deze tickets staat een foto en gezien het humeur waarin we op dat moment verkeerde is dat niet de beste foto ooit :).

Eenmaal weg uit de drukte en de chaos bij de kaartverkoop gingen we op weg naar de eerste tempel ‘Angkor Wat’, de grootste en bekendste. We hadden op dat moment nog niet ontbeten en de temperatuur was al gestegen naar 40 en een beetje en zodoende zagen we vooral een heleboel oude stenen waar dan ook nog een stel schooiers in oranje jurken liepen.
Zoals jullie natuurlijk gelijk begrijpen is dit een grapje want wat een ontzettend indrukwekkende tempel is Angkor Wat. Een heel erg groot terrein met een hele grote en mooie oude tempel. Dat er monniken rond liepen maakte het alleen maar interessanter.

Het leuke op reis is dat je heel vaak dezelfde mensen tegen komt. Zo kwamen we bij Angkor Wat weer 2 Nederlandse meiden tegen die we al vanaf Vientiane overal steeds tegenkomen. Het wordt bijna normaal dat je in iedere stad waar je komt ‘bekenden’ tegen komt.

Na deze tempel en de lunch zijn we doorgegaan naar de volgende tempel waarvan de naam me nu even onbekend is maar een erg mooi terrein en een mooie ruïne. De derde tempel was de tempel waar een Indiana Jones film en Tomb Raider is opgenomen. Dit was een hele interessante tempel want daar groeiden bomen over muren en daken heen. Dit komt omdat veel van deze tempels een tijd lang overwoekert waren door oerwoud. Dat is later weggekapt en die bijzondere bomen zijn daar van overgebleven.
Na de lunch zijn we bij de 4e tempel uitgekomen wat voor mij een soort speelterrein was. Overal rotsblokken en hele toffe trappen, ramen waar je uit kon klimmen, daken waar je op kon staan. Ik vond dit een van de leukste. Rik vond het vooral veel trappen :).
De laatste tempel was Angkor Thom, waarschijnlijk de mooiste tempel die we gezien hebben. De foto’s zullen vertellen waarom.
Na 12 uur lang onderweg te zijn geweest om tempels te bekijken waren we er alle vier een beetje klaar mee en zijn we terug gegaan om op de nightmarket rond te kijken en wat te eten.
De eerste indruk van Siem Reap was erg positief. Leuke en levendige stad met veel bezienswaardigheden. Niet voor niets staan de tempels van Angkor Wat op de werelderfgoedlijst. Erg mooi.

De dag erna zijn Rik en ik naar het mijnmuseum geweest. Cambodja is samen met Laos een van de meest gebombardeerde landen geweest tijdens de vietnamoorlog. En na de oorlog toen de Rode Khmer er had huisgehouden kwamen er buiten om de bommen die nooit zijn ontploft ook nog miljoenen mijnen bij. Dit betekent dan ook dat er heel veel mensen rondlopen die 1 of meerdere ledematen missen.
Het mijn museum is opgericht door een man uit Cambodja die eerst als kindsoldaat bij de Rode Khmer had gevochten om zich vervolgens tegen hen te keren. Na de oorlog is hij begonnen met de mijnen ontmantelen die ook hij had neergelegd in zijn tijd bij de Rode Khmer. Daar is hij nog steeds mee bezig en ondertussen heeft hij een team van 20 mensen. In het tempo waarin ze nu de bommen en mijnen opruimen gaat het nog zo’n 150 jaar duren voordat alle bommen en mijnen ontmantelt zijn in Cambodja. Je snapt dat er dus ieder jaar nog vele slachtoffers zijn door dat ze in aanraking komen met een bom of een mijn. Een heftig stukje geschiedenis wat nog iedere dag gevolgen heeft.

Na in het museum te zijn geweest gingen we met onze tuktukdriver, nog steeds dezelfde, ergens op de hoek van een vaag steegje rijstwijn drinken. Niet te zuipen maar wel weer een leuk momentje.
‘s Avonds was het ‘beefavond’. Rik en Guy, de Fransman, wilden heel graag beef gaan eten en zo gezegd zo gedaan. Deze avond werd er ook besloten dat we het Franse stel zouden gaan opzoeken als we weer terug waren van onze reis. Dat gaan we dan ook zeker een keer doen.
De volgende dag gingen onze ‘vrienden’ verder naar een andere stad en zijn wij naar de ‘floating village’ geweest. Een stadje dat op hele hoge palen is gebouwd. Nu is het het droge seizoen dus zie je inderdaad huizen op hele hoge palen. Maar als het het regenseizoen is staat het water tot aan hun veranda. Moeilijk voor te stellen dat het water zo veel stijgt in het regenseizoen. Het is een samenleving opzich, heel anders dan Siem Reap. We zijn ook nog een klein stukje het Tonlé Sap meer opgeweest wat in het regenseizoen tijdelijk het grootste zoetwatermeer van zuidoost Azie is. Weer een leuk dagje dat werd afgesloten met een enorme storm en slenteren over de ‘Old Market’.

Na 4 dagen in Siem Reap zijn we naar Phnom Penh vertrokken. Zo leuk als we Siem Reap vonden zo chaotisch, vies en druk vonden we Phnom Penh. Na de eerste avond hadden we dan ook al gelijk besloten om na alles wat we wilden zien weer weg te gaan.
En ja, we wilden hier de Toul Sleng Prison (S21), nu het Genocide museum, en de Killing Fields zien. Een pittig verblijf dus.
Echt overal ter wereld kunnen mensen zo ontzettend wreed zijn. Ik zal jullie de verhalen besparen maar het museum was heel heftig en gelijk daarna de Killing Fields zorgde ervoor dat we ons bijna schaamden om mens te zijn. Op de Killing Fields vond ik het vooral heel heftig dat er op de wandelpaden, waar we dus liepen, nog steeds botten en kledingstukken van de overledenen naar boven komen. Het was dus soms best opletten waar je liep want het voelt niet goed om op de botten en alle andere overblijfselen te gaan staan. Wel hadden ze de omgeving heel vredig ingericht waardoor het een bepaald soort rust uitstraalde en het respect toonde voor de slachtoffers.
Nee, de Rode Khmer is echt een verschrikking geweest en het gekke is dat dit nog maar 30 jaar geleden plaats vond.
Nog dagen daarna heeft het bezoek aan het museum en de Killing Fields ons bezig gehouden.

Gelukkig waren er in Phnom Penh ook luchtige momenten. Zo zijn we bij een hele goede Italiaan gaan eten met hele lekkere wijn en is Rik naar de kapper geweest waar hij voor het eerst ook door iemand anders werd geschoren en waar zijn neushaar werd geknipt. Hij weet nog niet zo goed wat hij daar allemaal van vind :).

Al een tijdje wilden we heel graag terug naar de kust omdat het al de hele reis zo verschrikkelijk warm is overal. Daarom zouden we na Phnom Penh naar Sihanoukville gaan om vervolgens naar Koh Rong te vertrekken, een eilandje voor de kust van Cambodja.
Met een bus naar Sihanoukville, met een tuktuk naar de boot gebracht, een kwartier later op de boot gestapt en ineens waren we op een eiland. Dit ging allemaal zo soepel dat het natuurlijk wel een keer mis moest gaan. Toen we te horen kregen dat er geen pinautomaat op het eiland was en we gingen kijken hoeveel geld we nog hadden konden we er precies 1 dag blijven! Overal waar er geen pinautomaten waren op onze reis waren we er van op de hoogte, maar over dit eiland hadden we niks gelezen of gehoord en zodoende hadden we er niet aan gedacht om extra geld mee te brengen. Dus na een half middagje strand en een diner zijn we de volgende ochtend weer terug gegaan naar Sihanoukville.

In Sihanoukville hebben we dan ook vooral wat praktische zaken geregeld zoals naar een arts om naar m’n oorontsteking te laten kijken die ik al 1,5 maand had, geld pinnen, een visa voor Vietnam regelen en nog meer van dit soort dingen zodat we de volgende dag naar een ander eilandje konden vertrekken, Koh Rong Samloem.

Eenmaal aangekomen op dit eiland kwamen we werkelijk in het Paradijs terecht en werden we overvallen door een oase van rust. Poederwitte stranden, helder blauwe zee en een resort bij 7 turkse mensen die van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat aan het blowen waren waardoor werkelijk niks een probleem was en we een aantal hilarische ‘bestelmomentjes’ aan de bar hadden. Op het strand lag je bijna als enige. Als er al mensen op het strand lagen dan was dat minimaal 100 meter verderop. De sfeer was zo prettig dat we gelijk hadden besloten om er een weekje te blijven.
We zijn tijdens dit verblijf met 1 van de 7 turken wezen vissen, wat erg leuk was omdat het alleen met een vislijn en een haakje gebeurde. Toch nog 3 vissen hadden gevangen die we later hadden opgegeten. We hebben met de 2 Nederlandse meiden die later ook op dit eiland aankwamen en nog een Nederlandse jongen, de eigenaar van het resort en een lokale jongen gevolleybald. We zijn door de jungle naar de andere kant van het eiland gelopen waarbij we wilde aapjes, lichtgevende spinnen en vleermuizen hebben gezien. En verder hebben we vooral veel in de zon gelegen, gezwommen en gelezen. Zo ontzettend fijn om niks te moeten. Alles wat we doen is echt heel leuk maar op een bepaalde manier is het ook vermoeiend om in iedere stad waar je komt alles te gaan bekijken wat er te bekijken valt. Dus het was heerlijk om even vakantie te nemen van de reis :).
Het enige nadeel op dit eiland was dat we zelden elektriciteit hadden en er na 1 dag geen stromend water meer was waardoor het wel erg veel op expeditie Robinson ging lijken. Maar zelfs de gebreken mochten de pret niet drukken want het was echt genieten! De dag dat we er weg gingen hadden we er allebei alweer heimwee naar.

Terug in Sihanoukville onze visums opgehaald, nog even op controle geweest bij de arts en genoten van een feest omdat de koning jarig was en 14 mei zijn we de grens naar Vietnam overgegaan.

Onze eerste stop in Vietnam is Ho Chi Minh. De reis ernaartoe was er een om over naar huis te schrijven dus waarom zou ik dat niet gelijk doen.
Na 3 minivan’s en een redelijk soepele grensovergang konden we eindelijk in de ‘echte’ bus stappen. Dit bleek een slaapbus te zijn en dat was voor ons de eerste keer dat we in zo’n ding zaten. Er zijn 3 rijen van 2 hoog met een soort slaap stoeltjes, je krijgt er zelfs een dekentje bij. Niet dat je languit in zo’n ‘bedje’ kan liggen maar toch was het redelijk comfortabel. Slapen was alleen geen optie, niet omdat het niet lekker lag maar omdat de buschauffeur 8 uur lang nonstop op zijn toeter aan het drukken was. Het leek of hij ergens klemde maar nee hoor, ze drukken er hier gewoon graag op. Niet dat ze in Thailand, Laos of Cambodja nooit toeterden maar hier hebben ze het echt tot een kunst verheven.
Eenmaal aangekomen in Ho Chi Minh werden we overvallen door de belachelijke drukte en chaos. Je hoort en leest overal dat ze hier veel scooters hebben maar wat je je dan voorstelt is bij lange na niet de hoeveelheid scooters die er daadwerkelijk rijden. Mijn hemel wat rijden hier veel scooters.
Na een goede nacht slapen zijn we in het centrum wat rond gaan lopen waarbij we een aantal mensen uit de bus tegenkwamen. Zij vertelden dat ze een motor hadden gekocht en daarop gingen toeren. Het was niet ons plan om op de motor door Vietnam te rijden maar we waren wel benieuwd hoe dat in z’n werk ging dus we zijn even met ze meegelopen. Aangekomen bij een shop stond er een kerel zijn motor te verkopen en hij moest binnen 2 uur weg. Dus hij zou hem van 290 voor 200 Dollar verkopen. Ja, wat doe je dan…. Kopen dus! Nadat ik had laten blijken dat ik het wel zag zitten ging Rik er ook serieus over nadenken en zodoende zijn we nu in het bezit van een motor! Echt ontzettend tof. Ons hele plan was dus binnen een uur gewijzigd want nu gaan we van Ho Chi Minh al zigzaggend richting Hanoi rijden. Na nog geen dag en een heerlijk impulsieve actie gaan we nu Vietnam op onze motor ontdekken. Hij staat op dit moment bij de monteur zodat ze er rekjes op kunnen lassen zodat onze backpack’s mee kunnen en ze wat dingen in orde kunnen maken en 18 mei zal onze echte reis door Vietnam dan beginnen.
Over een paar weken zullen we onze ervaringen met jullie delen…

Veel liefs uit Ho Chi Minh!