Kerst, oud en nieuw en het leven aan boord.

Nu alle feestdagen achter de rug zijn kan ik jullie vertellen hoe dat gevierd wordt als je op een schip zit. Althans, als je op dit schip zit met deze bemanning.

Kerst

Op ieder schip zal het verhaal net iets anders zijn. Het is afhankelijk van waar je ligt of vaart met het schip, of er een gezellige bemanning is, wie de kok is, wat je voorraden zijn enz.
Wij lagen ten anker voor de kust van Las Palmas, het weer was uitstekend 20+ met volle zon maar wel deining, dat was er iedere dag. De bemmaning was vrij behalve dan dat de stuurmannen uiteraard wel gewoon hun ankerwachtjes moesten lopen.

Op kerstavond is het bij een drankje aan de bar gebleven, niks speciaals dus. Op eerste kerst ben ik ’s ochtends samen met de vrouw van de meester de kok gaan helpen bij de voorbereidingen voor het kerstdiner. Het kerstdiner werd hier ’s middags genuttigd, zoals alle warme maaltijden hier ’s middags genuttigd worden. Regelmatig wordt er dan toch ook ’s avonds nog een warme maaltijd voorgeschoteld, best veel warme maaltijden dus.
Ondanks dat er sinds half november geen verse spullen meer gestored waren wist de kok toch nog een lekker kerstdiner te bedenken.
We kregen de opdracht om sate aan een stokje te prikken en garnalen te pellen. Wat een smerig werkje is dat laatste. Nog nooit eerder had ik rauwe garnalen gepeld en na deze ene keer wil ik het er ook graag bij laten. Een dag later ruikt je nog steeds alsof je zelf een garnaal bent en dan heb ik het nog niet over de vieze derrie gehad die uit zo’n beest komt als je z’n kop eraf trekt. Verder had de kok alles onder controle en konden we niet zoveel meer doen. Na een grondige reiniging was het in de bar te doen. Iedereen kwam langzaam binnen druppelen en het bier, de wijn en de wiskey kwamen tevoorschijn. Iedereen was aanwezig en in een gestaag tempo op weg naar een gezellige gemoedstoestand.

Onder de kerstbomen in zowel de messroom voor de matrozen als de officieren lagen de kerstpakketten voor de bemanning. Deze dag hadden we alle pakketten bij elkaar gelegd onder de kerstboom in de messroom van de officieren, en toen het zover was werden ze uitgedeeld aan iedereen. De kapitein had heel lief voor Marleen en mij ook een pakketje samengesteld.
Voor de bemmanning zat er een autootje in wat op zout water rijd en dat je zelf in elkaar moest zetten, een usb stick, een kerstpoppetje, een kurketrekker en een afsluitsnor voor flessen wijn, tegenover voor ons 2 toblerones een fles wijn en een zak chips. Je snapt waar mijn voorkeur naar uitging. Wel werd er gelijk het plan gevat om met de autootjes een race te houden, helaas is dat er nog niet van gekomen door alle drukke feest- en weekend dagen :).

Na de pret van het uitpakken van de kerstpakketen zijn we verder gegaan met waar we mee bezig waren, drinken en gezellig kletsen todat er vanaf de brug werd gebeld dat de kapitein vis had gevangen. Daar was hij vanaf het moment dat het anker werd uitgegooid (wat echt belachelijk veel herrie maakt) mee bezig en hij had al een keer ’s nachts wat gevangen maar daar waren wij niet bij. Nu waren we er wel bij. Met z’n allen naar de brug om te kijken wat er aan de lijn zat. Toen het langzaam maar zeker boven kwam bleek het een pijlstaartrog te zijn, je kent ze vast van Steve Irwin, die hij dus eerder ook al een keer ’s nachts had gevangen. Omdat het best een eind is om zo’n vis vanaf het water naar de brug omhoog te takelen en ook omdat het niet zo heel diervriendelijk is hadden ze een haak gecreerd waarmee ze hem van een lager dek omhoog en binnen konden halen.
Eenmaal aan dek (als er kinderen zijn die dit lezen, stop dan hier) werd het beestje z’n kop ingeslagen, z’n staart afgehakt en te drogen gelegd om vervolgens de volgende dag op de bbq te gooien, een stuk diervriendelijker dus... Ikzelf ben heel hard weggerend toen ik zag wat de bedoeling was, maar dit gebeurde omdat de kok niet zo blij was dat de vorige terug in zee was gegooid aangezien hij sinds november al geen verse stores meer had gekregen en de matrozen ook graag verse vis eten. Het zijn wel echt hele mooie beesten. Er zijn er totaal in een paar dagen wel een stuk of 8 gevangen waarvan de meeste gelukkig teruggezet werden.
Na dit spectakel zijn we het kerstdiner gaan nuttigen. Het was een lopend buffet wat we heerlijk aan de bar hebben genuttigd. Tegen het einde van de middag is iedereen weer zijn eigen gang gegaan. ’s Avonds wederom nog wat gedronken in de bar en tot zover eerste kerst.

Tweede kerst was helemaal fantastisch. Het was buiten minimaal 25 graden, windstil en volle zon. Dan zijn er maar 2 dingen die je kan doen en dat is bbq-en en een zwembad bouwen. Eerst werd er geopperd om de gangway naar beneden te doen en in de zee te gaan zwemmen, maar met het idee van pijlstaartroggen onder me vond ik dat het mindere plan zelfs toen Rik zei dat die op de bodem zitten (het was daar 18 meter diep). Gelukkig vond de kapitein het ook niet zo’n goed idee, ook omdat het best koud water was, maar een zwembad zag hij wel zitten. Dus iedereen in touw en het zwembad in elkaar gezet. De rest van de dag dus niet veel meer gedaan dan zwemmen, lezen, zonnen, bbq-en, lezen, zwemmen, zonnen, bbq-en enz.
Kerst vieren aan boord van een schip kan dus best lonen :).

Oud en nieuw

Ook met oud en nieuw hadden Marleen en ik een aantal taken toebedeeld gekregen. Wij gingen oliebollen bakken. Dit gezegd hebbende stopte daar ook mijn kennis van het oliebollen bakken. Dus de dag voor oud en nieuw opzoek naar recepten om de lekkerste oliebollen op tafel te kunnen zetten. Het eerste dat we daarvoor moesten doen was de rozijnen en krenten wellen in lauwwarm water en dit al een dag van tevoren. Dus zo gezegd zo gedaan. Althans, toen we eenmaal de rozijnen en krenten hadden gevonden kwamen ze samen met wat gezellige kleine kruipbeestjes. Na lang wikken en wegen toch besloten ze maar te gaan gebruiken want oud en nieuw zonder oliebollen is ondenkbaar. De rozijnen en krenten goed gewassen en te wellen gelegd hoewel dit na de grondige wasbeurt al bijna niet meer nodig was.
Op oudejaarsdag voor de 10 uur pauze even de melk en eieren warm gezet, dat moest namelijk volgens het recept. Daarna op de brug even wat gaan drinken en iedereen aangezet om mee te doen met een straatje staatsloten. Dat was zo geregeld aangezien iedereen 30 miljoen wel zag zitten. De grappen over direct de hele bemanning aflossen mocht het zover komen kwamen natuurlijk al snel bovendrijven.
Uiteindelijk dan echt begonnen met het beslag voor de oliebollen. Als je nog nooit oliebollen hebt gebakken dan volgt hier nu een tip, doe dit nooit als er een kok staat te kijken. Die man heeft zo verschrikkelijk veel lol gehad die ochtend. Maar gelukkig was hij in de buurt anders was het waarschijnlijk nooit goed gekomen. We hadden namelijk bij de gist gelijk het zout gegooid en dan rijst het beslag niet. Ja, je moet het maar net weten. Na het voltooien van het beslag moest het dus rijzen. Dit heeft bij ons iets langer geduurd dan gebruikelijk maar na een halve middag wachten was het dan zover, de oliebollen konden worden gebakken. Ik kan niet anders zeggen dan dat ze erg lekker waren geworden en gelukkig was iedereen het daar mee eens. Het is het resultaat dat telt zullen we maar zeggen. Nadat de oliebollen klaar waren zijn we met het bakken van appelflappen begonnen. Hiervoor waren de voorbereidingen een stuk makkelijker omdat dit bekend terein was. Helaas was de oven dat niet waardoor de eerste lading aan de bovenkant iets zwarter was dan de bedoeling. Bij de tweede lading hebben we de ovenstand iets aangepast. Ook hier was het resultaat weer erg lekker.

Om 17:00 uur hadden we afgesproken om op de brug met iedereen te gaan borrelen. Je moet de plek waar je borrelt af en toe even afwisselen natuurlijk. Eerst werden de appelflappen genuttigd, rond half 7 werden er allemaal snackjes naar boven gebracht als diner en uiteindelijk zijn de oliebollen gesneuveld. Het borrelen en snacken is doorgegaan tot een uur of 23:00. Daarna zijn we met z’n allen naar het dek toegegaan waar een massief blok hout in de fik was gestoken (de zogenaamde zweedse kaars) aangezien vuurwerk of karbiet niet voorhanden waren. Om 00:00 uur hebben we elkaar net als in Nederland een gelukkig nieuwjaar gewenst en gekeken naar het beetje vuurwerk dat er aan de kant van Las Palmas werd afgestoken waar wij ten anker lagen. Na een laatste drankje is iedereen zijn hut weer gaan opzoeken en daarmee kwamen de feestdagen ten einde. Voor iedereen dan ook vanaf de Stellanova een heel gelukkig, gezond, sportief en liefdevol 2015!
Alle feestdagen heb ik traditiegetrouw afgesloten met een nieuwjaarsduik om 12:00 uur. En ik moet zeggen dat dat bij 19 graden toch nog best fris is ;).

Het leven aan boord

Nadat ik al een heel stuk heb geschreven met allemaal termen die misschien niet iedereen wat zal zeggen zal ik even wat vakjargon en andere scheepszaken verduidelijken.
We zitten aan boord met de:

Kapitein - de baas van het hele schip, 1e stuurman (Rik) - stuurt de andere stuurmannen en de matrozen aan, is de baas aan dek, 2e stuurman en 3e stuurman.
De meester/hwtk - de baas van de machinekamer, 2e machinist en 3e machinist
De kok, de vakman, de bootsman en vier matrozen
Alle officieren, stuurmannen en machinisten, zijn van nederlandse komaf. Alle anderen zijn van Filipijnse, Kaap Verdiaanse, Indonesische, Ghaneese of Portugeese afkomst. Met een aantal van deze mannen kunnen we dus aan onze reisvoorbereiding werken.

Het schip is 94 meter lang en er staan 1 kraan en 1 laadboom aan dek. Deze kranen kunnen beide 250 ton tillen. Binnen het bedrijf zijn dit de kleinere schepen en kranen. Tot zover heb ik de kranen nog niet in actie gezien.

Doordeweeks moet iedereen werken m.u.v. de feestdagen en de weekenden. Aangezien de feestdagen steeds doordeweeks waren is er dus nog niet zoveel gewerkt. Dit kwam het vakantiegevoel wel ten goede. Maar als ze moeten werken dan begint een werkdag om 08:00 uur voor iedereen. De machinisten werken dan tot 18:00 uur. De stuurlui tot 12:00 uur. Na 12:00 uur hebben de stuurmannen ook nog 2 keer per dag de wacht (ook op vrije dagen en in de weekenden). Als je ten anker ligt heet dat ankerwacht, als je niet ten anker ligt dan is het gewoon wachtlopen. Rik heeft de wacht van 16:00 uur tot 18:00 uur en van 04:00 uur tot 08:00 uur. Na het middageten slaapt hij dan nog even. Tijdens je ankerwacht heb je van alles te doen. Iedere stuurman heeft zijn eigen taken maar het belangrijkste is om te kijken of het anker niet gaat krabben, of de boot dus op zijn plek blijft liggen. Tijdens het gewone wachtlopen kijk je of je nergens tegenaan vaart en of je nog op koers ligt. Daarnaast heb je dus weer je eigen taken die je dan uitvoert.

Dan heb je nog de accomodatie. Je huiskamer is de messroom, je slaapkamer is je hut, de keuken is de kombuis, je bed is je kooi, de wanden zijn schotten, het plafond is het onderdeks, de serre is de brug, iedere verdieping heet een dek, de voorkant van je huis is het voorschip en de achterkant is het achterschip, links is bakboord en rechts is stuurboord, de voor- en achterdeur is de gangway.

Het eten gebeurd op de volgende momenten, ’s ochtends tot 09:00 uur kan je ontbijten. Dit staat dan klaar op tafel. Je moet nog wel je eigen brood smeren. ’s Middags is de lunch om 12:30 uur. Zoals ik eerder al vertelde is dit de warme maaltijd, sinds 2 dagen hebben we weer verse spullen aan boord wat de variatie ten goede komt. Om 18:30 is doorgaans het diner. Ook hier staan dan het brood en alle benodigdheden op tafel maar voordat je daar aan begint moet je altijd even kijken of de kok niet toch iets gemaakt heeft. Meestal is dat ook nog een volwaardige maaltijd. Aangezien de kok erg lekker kan koken kies je meestal niet voor het brood wat er dan staat.
Om 10:00 uur is het koffie drinken op de brug. Om 15:00 uur is het ook weer koffie drinken op de brug en ’s avonds na het eten is het tijd om een borrel aan de bar te doen of om een filmpje of serie te kijken. We zijn ondertussen begonnen aan de serie ‘The Vikings’. Veel stoere mannen, zee en geweld.

Op de momenten dat Rik aan het werk is probeer ik ook wat te doen. Boekje lezen, puzzelen, zonnen als het weer het toelaat, sporten, serie kijken, filmpje kijken, verhaaltjes typen... Zoals je kan lezen heb ik het dus ook behoorlijk druk. Rust, regelmaat en reinheid is hier wel te vinden, hoewel reinheid....
De eerste anderhalve week ben ik behoorlijk druk geweest met onze hut schoonmaken! Ondanks dat de schepen van Jumbo in vergelijking bij andere rederijen erg schoon zijn, had ik een andere betekenis van schoon in mijn hoofd zitten. Ik heb in onze hut alle kasten leeggetrokken, schoongemaakt en geordend. Het beddengoed op 90 graden gewassen, de hut gesopt en gestofzuigert. Alle emmers sop die zijn gebruikt kwamen zwart weer terug, geen overbodige luxe om eens goed schoon te maken en veel eer van je werk. Daarnaast heb ik dus ook nog hard gewerkt tijdens de feestdagen, het is niet alleen maar luieren hier. Pas sinds een halve week is alles naar m’n zin en is er tijd voor andere dingen en heb ik wat rust in m’n kont. Rik is daar beter in, vrij is vrij en die geniet daar dan gelijk van. Heerlijk lijkt me dat.

Na twee weken ten anker liggen kregen we eindelijk wat instructies. Niet eenduidig maar er moest weer wat gaan gebeuren. Afgelopen zondag, 4 januari, moesten we gaan bunkeren (tanken) want we zouden gaan varen. We zouden rond 07:00 uur de haven binnen gaan maar omdat het anker door slecht weer behoorlijk aan het krabben was ging het anker om 02:15 uur omhoog. Dan zit iedereen letterlijk rechtop in bed. Zelfs al slaap je nog zo diep, als het anker omhoog gehaald wordt dan ben je direct klaarwakker! Omdat ik best nieuwsgierig ben, ben ik uit mijn bed gegaan en op de brug gaan kijken hoe dat allemaal in zijn werk gaat en wat we allemaal gingen doen. We kwamen doordat het anker aan het krabben was te dicht bij de kant, daar lagen we al heel dichtbij. Aangezien we niet wilde eindigen als een van de vissersbootjes eerder deze week, op de rotsen (nog een hele middag tijdens de lunch en een biertje gekeken naar de reddingsactie met boten en helikopters), zijn we langzaam richting open water gaan varen en zijn we daar blijven dobberen totdat we ’s ochtends de haven in konden. Nadat Rik op wacht was gegaan ben ik een half uur later weer mijn kooi ingekropen om vervolgens de volgende ochtend de wal op te kunnen.

Samen met Marleen zijn we die ochtend richting de boulevard gelopen waar we heerlijk in het zonnetje op een terrasje hebben gezeten. Vervolgens zijn we wat verder gelopen en zijn we ergens anders weer op een terrasje in het zonnetje gaan zitten en daar hebben we gelunched. Lekker om weer even vaste grond onder je voeten te voelen en even wat anders te zien dan het schip.
De mannen moesten gewoon werken er moest gebunkerd worden, het afval werd opgehaald en er kwamen nog meer stores (boodschappen). De eerste keer dat er stores kwamen was namelijk niet alles gebracht, alleen de groente. Gelukkig maar achteraf want het waren niet zulke handige pipo’s op het bootje die de stores kwamen brengen. Uiteindelijk is het hele net met de groente erin, dat omhoog gehesen werd vanaf het bootje, eerst in het water beland alvorens het aan boord kon worden gehesen.. Wassen en zouten was dus niet meer nodig.

Na de lunch belde Rik dat hij ook nog de wal op kon, dat was erg gezellig. Met z’n drieen zijn we nog even op de boulevard blijven zitten en vervolgens zijn we nog een lijstje met dingen gaan kopen in het stadje voor de bemanning. Daarna terug naar het schip want het was zover, het schip ging eindelijk varen! Ik kan het varen het beste omschrijven als het vliegen in een vliegtuig met constante turbulentie en harde zijwinden. Ik ben niet zo zeevast en loop ieder stuk dus wel drie keer. Ik moet ook steeds denken aan het liedje ‘doe een stapje naar voren en een stapje terug’. Ik zwalk echt over dat schip heen. Wie weet komen die zeebenen nog. Verder kraakt alles en soms krijgt het schip zo’n klap dat de bar ervan trilt. Ze zeggen dat dit hoort.

We zijn nu koers aan het zetten naar waarschijnlijk Tunesië maar het zou ook zomaar nog Italië kunnen worden en iedere dag kan dat nog veranderen. Op het gemakje zijn we dus nu aan het varen richting de straat van Gibraltar. Dat heeft toch wel iets magisch hoor, de kust achter je laten en vervolgens alleen maar water om je heen en langzaam door het water vooruit tokkelen.
Tot je ineens een ton in het water ziet liggen, dan gaat iedereen natuurlijk even kijken of we die niet gaan raken. En als je dichterbij komt blijkt daar ineens een zeeschilpad omheen te zwemmen! Super mooi. Daar wordt je echt gelukkig van! Nog geen uur later werd ik gebeld in mijn hut dat er dolfijnen waren! Ja, dan kan je dag niet meer stuk. Een hele groep dolfijnen voor de bulb, wel 12 ofzo. Super snel zwemmen die dan mee voor het schip en dan springen ze regelmatig omhoog en weer het water in. We stonden op het puntje van het schip en dat was heel dichtbij. We hebben ze super goed kunnen zien en horen. Genieten is dat! Nog geen dag aan het varen en al zulke mooie cadeautjes gekregen. Echt vet! Onze computer staat onder het raampje van de hut waardoor je over de zee uitkijkt en iedere keer kijk ik nu even naar buiten of ik nog wat activiteit bespeur. Ja, dit is waarom je gaat varen denk ik dan. Vervolgens toch nog maar even op de brug gaan kijken omdat je daar wat meer overzicht hebt. En jawel... eerst nog een zeeschildpad voorbij zien komen en vanaf een uur of drie totdat het donker werd aan een stuk door dolfijnen gekeken en gefilmd en op de foto gezet. Het was een groot feest. Die beesten zoeken echt contact met je, ze kijken omhoog en ze reageren ook op je. Dat is echt heel bijzonder. Ik heb dus 2 uur lang op het voorschip gestaan en heb twee uur lang alleen maar kunnen lachen en genieten. Ze komen uit het niets ineens van alle kanten aangezwommen en gesprongen en dan zitten er ineens een heleboel voor de bulb. Na een tijdje slaan ze dan een voor een naar bakboord of stuurboord af en dan zijn ze weer even weg totdat er weer dolfijnen zijn die zin hebben om te spelen. Dat is niet te omschrijven hoor, zo mooi!
Na deze fantastische dag werd ik de volgende ochtend wakker, in plaats van eerst je tanden poetsen en douchen kijk je als eerste uit je raam om te kijken of je nog dolfijnen ziet. Ik zag ze direct, twee dolfijnen die richting het schip kwamen. Snel naar voren gerend en weer een paar minuten van twee dolfijnen mogen genieten en later ook nog een derde.

De komende 4 dagen zijn we zeker nog aan het varen en hopelijk zien we nog veel zeedieren. Waar we uit gaan komen... Wie weet...