Italië, Italië en nog meer Italië

Nadat we uit Las Palmas waren vertrokken waren de orders nog niet helemaal bekend. Het kon Tunesië of Italië worden. Beide plaatsen liggen voorbij de straat van Gibraltar als je van Las Palmas komt dus we konden daar alvast heen varen.

Na de eerste avond en de tweede dag varen, met al die leuke dolfijnen en 2 zeeschilpadden, kwamen we op de derde dag op zee aan bij de straat van Gibraltar. Dit gebeurde ’s avonds dus helaas konden we niet veel meer zien dan alleen lichtjes en de contouren van bergen van zowel Spanje als Marokko. Wel leuk dat je aan twee kanten land ziet en er tussendoor vaart.
Deze dag kregen we ook duidelijkheid over waar we naartoe zouden varen en wat we moesten ophalen. We gingen een transformator van 245 ton ophalen in Chioggia, dus op naar Italië.
Na Gibraltar hebben we 3 dagen gevaren voordat we weer door een straat heen moesten, dit keer de straat van Messina. De straat van Gibraltar was al niet heel breed maar de straat van Messina is helemaal smalletjes. Toen we daar, weer in het donker, kwamen aanvaren zag ik de opening niet eens. In mijn beleving gingen we recht op het land af. Pas toen me werd uitgelegd welke lichtjes de ingang aangaven en het me op de kaart was aangewezen was ik er gerust op dat er ook daadwerkelijk een doorgang was. Deze doorgang ligt tussen Italië en Sicilië. Daar aangekomen was het inderdaad niet heel breed. Wel was het er druk met ferry verkeer. Er werd me verteld dat de ferries die van Vlissingen naar Breskens voeren aan Italië waren verkocht en (tot voorkort) tussen Italië en Sicilië heen en weer voeren. Leuk om te weten dat we koningin Beatrix en prins Johan Friso in de straat van Messina hebben laten dobberen.
Na de straat van Messina was het nog 2 dagen en een beetje varen tot we aankwamen bij Chioggia. Voor Chioggia moesten we ten anker. Wanneer we naar binnen konden was nog onbekend. De eerste berichten waren, dat we nog wel een dag of 4 ten anker zouden blijven liggen.
Vanaf de ankerplaats hadden we uitzicht op Venetië.

Ja en wat doe je dan op de dagen dat je geen land in zicht hebt. Rik heeft natuurlijk gewoon zijn werk te doen en aangezien ik als stewardess ben aangemonsterd moet ik natuurlijk ook de taken vervullen die daarbij horen. Zodoende heb ik al een appeltaart en 2 cakes gebakken, sluit ik me altijd aan bij het entertainment aan boord zoals bijvoorbeeld een film kijken (wat bijna iedere avond gebeurd), zorg ik voor iets lekkers bij de koffie als we een dorpje of stadje in kunnen en drink ik regelmatig een gezellig glaasje mee. Ook krijg ik af en toe wat klusjes die ik moet doen zoals helpen met printerinstellingen, lijsten en schema’s maken en medicijnen helpen tellen en controleren met Rik. Mocht we nou geen alcohol meer aan boord hebben dan kan de medicijnkast alsnog voor een onvergetelijke avond zorgen!
Daarnaast ben ik ondertussen ook de Marine fauna observer en de kapster. Iedere dag op zee kijk ik samen met de vrouw van de meester uit naar dolfijnen, zeeschildpadden, bruinvisjes (denken we) en rode en roze kwallen. Van de kleine 8 dagen op zee hebben we 4 dagen dolfijnen voor het schip gehad. Soms maar 1 maar meestal tussen de 2 en de 15 dolfijnen, zelfs nog een keer in het donker dolfijnen gezien. Dan zie je alleen een streep door het water van waar ze zwemmen.
Een keer hebben we een hele ochtend zeeschildpadden kunnen bewonderen. We zagen steeds zwarte stippen in het water en konden niet ontdekken wat dat nou was. Best wel grote zwarte stippen waren het. Op den duur kwam er 1 vrij dicht langs het schip en toen bleek het een schildpad te zijn maar die deed niks meer. Ook nog een paar schildpadden gezien die probeerden naar beneden te duiken, maar dat lukte niet. Na een aantal inactieve schildpadden waren we ervan overtuigd dat al die schildpadden ziek of dood waren. Toen de kap het ook opmerkte zijn we er steeds naar toe gaan sturen. Op dat moment kwamen we erachter dat ze gewoon lekker aan het zonnen waren (het was heel mooi weer die dag met een spiegelglad zeetje), want toen het schip erg dichtbij kwam hadden ze iets meer haast om weg te duiken. Super gaaf om te zien, zulke grote exemplaren zaten ertussen. We hebben er zeker wel 30 gezien en zijn al zigzaggend over het water gegaan. De 3e stuurman die de wacht kwam overnemen kreeg van de kapitein instructies mee om af en toe naar een schildpad toe te sturen als we dat wilde. Fijne kapitein! Verder hebben we een paar keer de rugvinnen van bruinvissen gezien en een heleboel kwallen.

Soms zie je ’s een ander schip voorbij varen en hebben we ook een vluchtelingenvlot gesingaleerd. De kustwacht was er al bij en was de mensen aan het oppikken. Best triest en bizar om te bedenken dat die mensen zo wanhopig zijn dat ze met een vlot de zee over proberen te steken opzoek naar een beter leven. Dit gebeurd dus schijnbaar erg vaak en veel van hen overleven de oversteek niet.
Dan realiseer je je weer even dat je het zo slecht niet hebt.

Kapster spelen is tegenwoordig ook een van mijn taken aan boord. De kap vroeg of ik z’n haar wilde knippen. Ik wist nog niet helemaal zeker of ik me daar wel aan moest wagen en vond het ook een hilarisch voorstel. Maar toen dacht ik... och... waarom ook niet. Maar voordat ik aan de kap wilde beginnen moest ik eerst een slachtoffer hebben dat me niet van boord zou kunnen sturen als het zou mislukken. Zodoende aan de derde stuurman voorgesteld dat ik hem eerst ging knippen zodat wanneer het niet zo mooi zou zijn ik de kapitein de keuze kon laten. De kap zelf vond dit ook wel een goed idee dus op een mooie zonnige dag een tondeuse, een kappersschaar en zelfs een uitdunschaar laten optrommelen. Op internet wat instructies gezocht en ja dan is het moment aangebroken dat je ook daadwerkelijk moet gaan knippen. Eerst met de tondeuse aan de slag gegaan, dat was het makkelijke stuk. Toen het knippen. Tot mijn grote verbazing is er nog een goed kapsel uitgerold. Of het een verborgen talent of puur mazzel was laat ik in het midden. 3e stuurman blij, ik blij en de volgende klant stond alweer klaar.
De kap had iets meer eisen dan mijn eerste klant. Hij wilde streepjes aan de zijkant, kort onderop en lang bovenop. Hij liet een plaatje zien van wat hij wilde en toen dacht ik... hmmm... we’ll see... Vol overtuiging gezegd dat dat me wel ging lukken. Niet dus... Hij heeft twee streepjes gekregen, op verschillende hoogtes en van variabele lengtes.
Ondertussen zijn de streepjes niet meer zichtbaar en ziet het er zeer toonbaar uit dus nu is de kap ook blij met zijn kapsel.

Buitenom de taken die ik heb gekregen krijg ik nog genoeg tijd om boekjes te lezen, te sporten (niet alle oefeningen zijn geschikt om op een schip op zee uit te voeren), filmpjes te kijken en allemaal andere vakantie dingen te doen. We treffen het ook wel hoor, we zitten nu iets meer dan een maand aan boord en hebben nog maar weinig slecht weer gehad. Op de brugvleugel is het dan ook regelmatig goed uit te houden in het zonnetje. En gewoon omdat het kan hebben we een paar keer de bbq aangestoken en een rijsttafel aan dek laten bezorgen.

Maar goed, terug naar Chioggia. We lagen dus ten anker. De dag nadat we daar ten anker waren gegaan kregen we te horen dat we eerder naar binnen mochten en dat we ook gelijk konden gaan laden. Voor ons helemaal prima want de vrouw van de meester en ik gingen natuurlijk gelijk in Chioggia kijken. Voordat we echt naar binnen gingen kregen we nog 5 drills. We begonnen met intimidation vervolgens kregen we wat te doen met onverwachte verdachte voorwerpen aan boord gevolgd door wat te doen bij een explosie, piraterij en een gijzeling. Ja, helaas krijgen schepen hier ook mee te maken. Het is dus belangrijk dat je weet wat je dan moet doen, zeker omdat dit schip waarschijnlijk ook nog naar Lagos in Nigeria gaat.
Eenmaal aangekomen in de haven konden we met de taxi naar het stadje.
Chioggia heeft een oud en een nieuw gedeelte en is heel erg op toeristen ingericht aangezien Venetië niet zo ver weg is van Chioggia (50 km). Pas tegen de avond komt het in Italië echt tot leven, tot die tijd hebben we ons vermaakt met de stad bezichtigen, waarbij we veel aan venetië moesten denken met de grachtjes en bruggetjes die ook hier aanwezig waren in het oude gedeelte. Verder hebben we nog gekeken naar restaurantjes waar we eventueel met de bemanning uit eten konden gaan, hebben we gelunched en drankjes in barretjes gedronken. ’s Avonds kwamen de Kapitein, 3e stuurman, de meester en Rik ook en zijn we met z’n zessen uit eten geweest.

De volgende dag was er een bemanningswisseling . Een nieuwe vakman, kok en matroos kwamen aan boord. Ook deze mannen zijn weer gezellig en de kok is wederom erg goed.
Nadat de vrouw van de meester en ik vroeg opgestaan waren en de oude bemanning tot ziens hadden gezegd, zijn we met de taxi naar de ferry van Chioggia gegaan waarmee we naar Venetië zouden varen. Het was een koude dag, die hadden we nog niet zo vaak gehad dus daar waren we een beetje van geschrokken. Maar we lieten ons hier niet door tegenhouden en zodoende om 08:45 aan boord gestapt van de ferry om er vervolgens 20 minuten later weer van af te stappen om met een bus verder te gaan. Met de bus op een andere ferry gereden er weer vanaf gereden en gestopt bij de ferry van Lido naar het San Marcoplein. Snel op deze ferry gestapt en jawel, daar waren we. Zo leuk dat venetië zo dichtbij was en nog goed te bereiken ook. We hebben daar de hele dag rondgeslenterd. Weer allemaal barretjes ingelopen om wat te eten en te drinken (wat aanzienlijk duurder was dan in Chioggia), veel straatjes en bruggetjes doorgelopen en over gegaan. Dat is het leuke van venetië, na ieder straatje en bruggetje is er een verrassing. Heerlijk om daar te zijn. Het was gelukkig ook niet zo onwijs druk dus we konden de basiliek zo inlopen en alles was een stuk goedkoper dan in het hoogseizoen. Na een heerlijke dag in Venetië, zijn we dezelfde weg met ferry’s en bus terug gegaan.
De dag erna (ondertussen zitten we op 15 jan.) kwam de loods weer aan boord en was het tijd om verder te varen. De volgende plaats waar we naartoe zouden varen was Porto Torres op Sardinië. Daar zouden we de transformator lossen.

Omdat we op zondag in Porto Torres zouden aankomen hadden we het weekend verschoven van za en zo naar vr en za. Met tijd kan je spelen als je op zee zit. Die vrijdag (eigenlijk dus zaterdag) was iedereen al vroeg klaar en omdat de vrouw van de meester en een matroos in Sardinië van boord zouden gaan (weer een nieuwe, gezellige matroos aan boord gekomen) was er een bbq gepland. De zon scheen maar er was wel veel wind. Toch was het weer een gezellige dag, beetje gedanst aan dek (na meerdere glazen punch), lekkere dingen gegeten, wederom een dolfijn gezien. Ja, het is afzien hier.
Die nacht ben ik om 04:30 uit mijn bed gegaan omdat we weer door de straat van Messina zouden gaan maar nu met daglicht. Om de aanloop niet te missen was ik voor het eerst met Rik mee op wacht gegaan. Het is toch leuker kijken als het dag is als je door zo’n smalle doorgang gaat. Je ziet de dorpjes liggen, de treinen en auto’s rijden. Het is dan wat meer de bewoonde wereld. Tijdens deze wacht meerdere dolfijnen gezien, 2 mama’s met een kleine en een onwijs grote groep met hele dikke en grote dolfijnen. Ik was er gewoon een beetje van onder de indruk, had ze nog niet eerder zo groot gezien. Zoals je kan lezen is het een heen en weer rennen van de brug naar de bulb als we op zee zitten. Ik kom wel aan mijn beweging hoor.
Na de straat van Messina kwamen we langs de vulkaan de Stromboli. Deze vulkaan is nog actief en we kwamen er vrij dicht langs. Af en toe puft die vulkaan een rookwolk en as uit, erg mooi om deze vulkaan te zien.
De dag daarna zijn we tussen Sardinië en Corsica doorgevaren, dit is de straat van Bonifacio, en uiteindelijk was daar de aankomst op Sardinië. We zijn niet direct de wal opgegaan maar hebben gewacht tot de bemanning klaar was zodat we uit eten konden. Samen met de kap, de meester en zijn vrouw, de 2e machinist en stuurman zijn we die avond uit eten geweest. We waren in een super goede pizzeria beland waar je niet alleen maar heel goed pizza’s kon eten. Weer een gezellige avond. Rik zegt het steeds, het is echt een snoepreisje.
Met de vrouw van de meester ben ik ook nog een dag het dorpje ingeweest. Porto Torres is niet zo heel groot dus dat heb je al snel gezien. We hebben er wat lekkernijen gekocht en zijn vervolgens weer naar het schip terug gegaan om daar lekker in het zonnetje te gaan zitten. Vervolgens zijn Rik en ik ons klaar gaan maken voor nog een avondje Porto Torres. Het was namelijk de vooravond van zijn verjaardag. We zijn met de 2e en 3e machinist, de 3e stuurman en de kapitein uit eten geweest. Omdat we weer naar hetzelfde tentje waren gegaan was de eigenaar behoorlijk vriendelijk tegen ons. We kregen hun beste pizza gratis, dat was er een met zee-egel. Misschien was het de beste maar zeker niet de lekkerste, Rik denkt hier overigens anders over. Na behoorlijk wat wijntjes en borreltjes was het al te laat om nog een taxi te krijgen dus zijn we gaan lopen naar het schip. Onderweg had de 3e machinist een halve palmboom geplukt en meegenomen.
Ineens was daar toch een taxi en zodoende met palmboom en al in de taxi gestapt. Nog nooit eerder zat ik met een palmboom in een taxi. Toen we eenmaal bij het schip aankwamen zijn we naar de bar gegaan en hebben we daar de palmboom geïnstaleerd. Alleen de 3e stuurman was gaan slapen.
Omdat de kapitein heel graag party poppers wilde afvuren (eigenlijk wilde hij dat ik dat in onze hut deed om Rik wakker te maken op zijn verjaardag, dat leek mij niet zo’n goed idee), werd mij opgedragen om zo’n ding in de hut van de 3e stuurman af te vuren zodat hij weer wakker werd en ook beneden kwam zitten, drinken en feesten. Braaf als dat ik ben heb ik een partypopper uit de hut van de kapitein gehaald en samen met de 3e machinist heb ik hem laten ploffen in de hut van de 3e stuurman. Hij zat direct rechtop in bed en wist even niet wat hem overkwam. Een enorme chaos in zijn hut en de schrik van z’n leven gehad. Maar hij was een beetje dronken en is daarna gewoon weer in slaap gevallen dus hebben we de avond zonder hem voortgezet. Al gauw werd de bar een discotheek met eerst happy hardcore, vervolgens hardstyle en later dikke hardcore en rock. Met z’n allen lekker los. Rik z’n verjaardag was dus al gevierd in de eerste 2 uur van die dag.
Omdat de kap 1 partypopper wat weinig vond zijn er in de bar ook nog 3 afgeschoten en toen we eenmaal gingen slapen was er toch ook nog een in onze hut afgeschoten. We konden er op dat moment weinig om geven en zijn gewoon heerlijk gaan slapen.
Diezelfde nacht vertrok de vrouw van de meester naar het vliegveld en zodoende om 05:30 weer uit bed om haar uit te zwaaien. Nog even terug gekropen en daarna de hele ochtend alle rotzooi van de vorige avond opgeruimd. Dat spul uit die partypoppers is bijna niet weg te krijgen.
Tegen de middag ben ik samen met de kap. Naar de supermarkt geweest en hebben we groot inkopen gedaan. Op Las Palmas hadden we een ham gekocht met poot. Dat wilde we weer en ook moesten er droge worsten, wijn en mossels gehaald worden want ’s avonds was het nog steeds Rik zijn verjaardag en mossels zag hij wel zitten. Gelukkig meerdere mensen en het was een prima feestmaal.
Voor de kok is het veel improviseren met deze bemanning, hij weet niet wat hem overkomt. Weekenden die verzet worden waardoor zijn planning niet meer klopt, bbq’s, aan dek eten, op verschillende tijden eten, hammen snijden, mossels koken. Hij had tegen Rik gezegd:”I never have experienced this on a ship before”.
Toen we terug reden vanaf de supermarkt werd de kap gebeld dat we in de haven konden blijven liggen. Dit was goed bericht want anders hadden we een week ten anker gemoeten voor Sardinië en nu konden we gewoon de wal op.

De volgende dag dan ook in m’n eentje op pad. Een buskaartje gekocht en naar een stadje, 25 km verderop, gereden. Sassari. Een stad met een universiteit, een echt winkelcentrum en overal aangelegde parkjes. Een stuk groter dan Porto Torres en een stuk mooier.

Nog een keer Porto Torres ingeweest omdat er een markt zou zijn maar na het hele dorp doorgelopen te hebben geen markt gevonden. Bleek het in een ander dorpje te zijn. Dus nog maar wat lekkernijen gehaald bij de plaatselijke delicatesse winkel want we zouden op vrijdag een tapas avond gaan houden.
Nadat ik terug was gekomen zijn we op de kade gaan voetballen. 3-3. Was erg grappig en het ging er nog best fanatiek aan toe. Na een tijdje is het ook nog even overgegaan in rugby maar toen het niet lukte om de 2e machinist te tackelen, die jongen is best groot en ik niet, zijn we toch maar weer terug gegaan naar het voetballen. Aansluitend kwam iedereen langzaam onze hut binnen druppelen en hebben we daar de 3e helft “gespeeld”. Na een tijdje zijn we verplaatst naar de bar en hebben we de dag afgesloten met een film.

Afgelopen vrijdag was het dan de tapas avond, wederom een andere dag voor de kok dan wat hij gepland had maar ondertussen went hij eraan.
Eerst nog even naar een supermarkt in Sassari, nog wat meer spulletjes gekocht want met de dag worden plannen die bedacht zijn groter en groter. Terwijl ik weg was heeft Rik nog een fanatieke voetbalwedstrijd gespeeld, waar hij een aantal dagen moeilijk van gelopen heeft. Het voetballen herhaalt zich nu regelmatig, leuke afwisseling.
Uiteindelijk, na een middagje tapas klaar maken samen met de kok, was de tapas avond een feit.

In het weekend hadden we een huurauto tot onze beschikking. We gingen deze gebruiken om de toerist uit te hangen, voor zover we dat nog niet deden. Zaterdag was de auto al vergeven dus zijn de kap, Rik en ik even naar het dorpje geweest om een drankje te doen. Op zondag zijn de kap, de meester, Rik en ik een tourtje gaan maken. We hebben een hele mooie kustroute gereden. Helaas was het zondag en waren de stadjes en dorpjes uitgestorven maar we hebben ons prima vermaakt. De verhalen die Rik altijd verteld over hard en veel werken die kan ik op dit moment niet staven maar ik moet ook zeggen dat ik dat op dit moment wel heel erg fijn vind.
Verder ben ik nog een dagje naar Alghero geweest, wat erg leuk was en vandaag ben ik nog even kort in Stintino geweest maar daar was ik al snel weer weg. Hele mooie kust maar het centrum was erg klein dus ben ik met de bus terug gereden naar Porto Torres.
Morgen zit onze vakantie op Sardinië er op en varen we weer verder naar de volgende haven, Ravenna. Wederom Italië. Als ik had geweten dat we hier zoveel tijd zouden doorbrengen dan had ik een cursus Italiaans gedaan. Hoewel je met de Alo ook een eind komt hoor, heb nog niet vaak mensen ontmoet die zoveel bewegen tijdens het spreken. In Ravenna zullen we daar ook zeker weer van gaan genieten.



Ps. Leuk om al jullie berichtjes te lezen.