Singapore, de Filipijnen en Maleisië

11 juni zijn we, na ons fantastische avontuur in Vietnam, naar Singapore gevlogen. Na een prima vlucht zijn we gelijk met de metro naar Chinatown gereden. Dit was bekend terrein voor Rik want hij is met z’n werk al vele malen in Singapore en zodoende ook in Chinatown geweest. We zouden hier een hotel gaan zoeken zoals we in alle andere landen ook een hotel/hostel zochten als we ergens aankwamen. Helaas werkt het in Singapore net even iets anders dan in de landen waar we tot nu toe geweest zijn en daarmee bedoel ik vooral de prijzen. Jeetje mina, wat is Singapore duur vergeleken met de rest van de landen tot zover. Maar goed, we zouden er maar een paar dagen blijven en ervaren reizigers zoals wij zouden de goedkope plekken wel vinden.
Na een paar dure hotels binnen te zijn gestapt toch maar een wifipunt gezocht om iets op internet te boeken want het was al avond, en waar kan je dan beter zijn dan de McDonalds. Daar hebben ze altijd wifi toch... nou, niet in Singapore. Dus voor niks een vieze hamburger gegeten en verder gezocht naar een restaurant met wifi. In dat restaurant wel heerlijk gegeten en een hotel geboekt waar we vervolgens met een taxi, die dan weer wel goedkoop zijn, naartoe zijn gereden. Eindelijk verlost van de backpacks, en lekker gaan slapen om de volgende dag Singapore te verkennen.

In Singapore zijn er een paar dingen die je moet doen en zodoende hebben wij dat allemaal gedaan. Het is gelukkig niet zo heel groot en heel erg overzichtelijk dus alles was makkelijk te vinden. Zeker met onze 3 daagse pas voor de metro. Zo konden we overal naartoe wanneer we maar wilden. Onze eerste stop met de metro kwam uit in een mega shopping centre met allemaal winkels van hele dure merken. Super fijn om daar rond te kijken na de chaos van de rest van Azie. De beschaafde wereld bestaat nog... heerlijk! Nadat we een rondje door het winkelcentrum hadden gedaan zijn we een kaartje gaan kopen om op het beroemde schip bovenop dat winkelcentrum te gaan kijken zodat we een mooi uitzicht op de stad hadden.
Je zal het niet geloven maar het eerste wat we zagen was een schip van Jumbo... het nieuwste exemplaar. Het lag daar ten anker en dat kan je van bovenaf natuurlijk goed zien. Snel doorgelopen want werken zit nu even niet in ons systeem.
Na het mooie uitzicht zijn we naar Raffles place gegaan om te lunchen en vervolgens weer naar Chinatown.
De tweede dag zijn we in de ‘Ferry Wheel‘ gegaan, het reuzenrad. Later zijn we naar het park gelopen waar we ons goed vermaakt hebben en uiteindelijk zijn we in Little India beland waar we, je raad het nooit, veel Indiërs zagen.
‘s Avonds hebben we een vriend opgezocht die toevallig ook in Singapore was voor zijn werk.
Op dag 3 zijn we wederom naar Little India gegaan om over de markt te struinen en ‘s avonds zijn we naar de night safari gegaan. Erg leuk om de dieren in de avond te kunnen observeren. Vooral ‘slow loris‘ vonden we erg cool.

Na alle leuke activiteiten in deze schone en overzichtelijke stad zijn we weer verder gevlogen, dit keer naar de Filipijnen. We zijn niet zo heel lang in Singapore geweest maar budgetwise was dat prima. Wel was het een verademing om even op een schoon toilet te zitten en te weten dat als je iets bestelde je ook kreeg wat je had besteld. En had ik al gezegd dat het daar zo heerlijk schoon is!!?!!

15 juni zijn we in de avond naar Manila gevlogen om vervolgens 16 juni heel vroeg in de ochtend weer door te vliegen naar Palawan. Het eiland waar we heerlijk zouden gaan duiken en zonnen... Helaas was de werkelijkheid anders. 80% van de tijd regen en veel wind. Jawel, het regenseizoen was al begonnen op de Filipijnen. We wisten het wel, maar wilden het niet weten. We waren doordat we in de andere landen langer gebleven waren dan gepland later in de Filipijnen dan we eigenlijk hadden gewild. Dit betekende dat we te laat waren om nog van de zon in de Filipijnen te genieten. Maar we waren er nu toch en gingen er het beste van maken.

Eerst zijn we naar Puerto Princesa geweest waar we ons plan voor de rest van Palawan zouden maken en waar we van de vissershaven en de verse vis hebben genoten.
Ons plan was om naar Port Barton te gaan en te zien wat het weer zou doen zodat we een nog beter plan konden maken. Zo fijn die heerlijk relaxe manier van leven, zonder al teveel uitgewerkte plannen. We zouden wel zien wat er ging gebeuren en eigenlijk was alles prima.
We kwamen uit in een heel fijn resort en al gauw bleek dat ook Port Barton al goed in de greep van het regenseizoen was. Dit betekende dat we alle plannen, voor zover die er waren, hebben laten varen en ons vooral hebben vermaakt met boeken lezen en kaarten met een Australisch stel dat erg gezellig was. Ook waren ze in het dorpje aan het oefenen voor een dansvoorstelling begeleid door drums. Heel erg tof om te zien.
Omdat we verder veel op het resort zijn geweest hadden we na 1 dag al een roedel honden die niet meer bij ons weg te slaan waren. Daarvan was er een die ons overal volgde, naar het dorp, naar het restaurant of over het strand. Super gezellig.

Op onze laatste avond in Port Barton was het festival waar ze de dansvoorstelling voor aan het oefenen waren. Dit was in een dorpje een eindje bij Port Barton vandaan. Al het personeel van het resort ging daarheen dus zodoende hadden wij en de Australiers het hele resort voor ons alleen (we waren de enige gasten op dat moment). En als de katten van huis zijn.... dansen in dit geval de honden op tafel. Dit bedoel ik letterlijk. Daar waar de honden overdag steeds werden weggejaagd zagen ze nu hun kans schoon. Wij hadden geen commentaar en dat wisten die beesten want wij waren de enige mensen die ze niet steeds weg stuurden. Nadat ze na een paar uur dollen op de balie waren gesprongen, en wat glazen en kopjes hadden gebroken heb ik ze maar meegenomen naar onze hut waar ze tevreden in slaap zijn gevallen. De volgende ochtend was er nog steeds niemand in het resort want het festival was schijnbaar erg gezellig geweest dus zijn we naar een ander restaurant gebracht voor ons ontbijt. Het was daar allemaal niet zo moeilijk, erg fijn.

Al met al was het helemaal niet zo vervelend op Palawan ondanks de regen, en na 4 dagen werkelijk niks doen zijn we terug gereden naar Puerto Princesa en na nog een nachtje in het stadje zijn we doorgevlogen naar Cebu City.

Een afgrijselijk smerige en drukke stad waar we gelukkig niet zouden blijven. We zijn na onze vlucht gelijk in een taxi gestapt om naar het busstation te gaan. Met de bus zijn we naar Malapascua gereden een klein eilandje ten noorden van Cebu. Ons doel hier was duiken en vooral duiken met de thresher sharks.
Na een lange tocht in de lokale bus, 6 uur, waarbij we erg weinig ruimte hadden omdat we op den duur met 7 mensen op de achterbank zaten kwamen we aan in Maya. Daar vandaan zouden we de volgende dag, aangezien het al laat was bij aankomst, naar Malapascua varen. Zo gezegd zo gedaan en al vroeg in de ochtend kwamen we daar aan. Ingechecked bij een resort waar we ook konden duiken en gelijk informatie ingewonnen over de mogelijkheden.
Natuurlijk konden we gaan duiken met de thresher sharks maar daar had je wel je advanced voor nodig en ja, dat heb ik niet. Maar de instructeur had de oplossing. Ik kon een deep water adventure dive doen. Dan moest ik even een hoofdstuk lezen en dan zou ik onder begeleiding een duik op 30 meter kunnen maken. Het was nogal een populaire kerel waar ik me niet heel erg bij om me gemak voelde maar om de haaien te kunnen zien had ik weinig andere keus. De volgende ochtend dan ook om 04:00 uur uit bed, ja je leest het goed 04:00 uur!!!, om een duik te maken naar de beroemde thresher sharks. We waren wat sceptisch omdat je bij iedere duikschool verhalen hoort over whale sharks en schildpadden etc. maar wij zagen ze nooit dus ook hier dachten we dat we geen haai zouden zien. Dat was verkeerd gedacht.
Na m’n eerste drop off en m’n eerste 30 meter afdaling gingen we op de bodem zitten om te wachten op de haaien. Na nog geen minuut kwam er vanuit het niets een schim opduiken die vervolgens heel elegant onze kant op kwam zwemmen... ja, het was een thresher shark! Gillen onder water gaat niet zo goed maar wat was het tof om zo’n beest langs te zien zwemmen. Ook voor Rik was het de eerste keer dat hij haaien zag tijdens het duiken.
Het is er niet bij 1 gebleven, we hebben er wel 5 of 6 gezien. Een kwam zelfs op ons afzwemmen en toen hij een meter of 2/3 voor ons was boog hij af om weer weg te zwemmen. Wat een mooie en indrukwekkende beesten zijn dat zeg. Echt heel erg bijzonder om dit gezien te hebben. Eenmaal weer boven water waren we super enthousiast en vooral ook heel erg blij dat we nu wel hadden gezien wat we wilden zien.
Terug bij de duikschool bleek dat ik voor mijn diepwater duik een certificaat kreeg zodat ik kan aantonen dat ik dat stukje van m’n advanced al gedaan heb en zodat ik in het vervolg altijd op 30 meter kan duiken. Dit was me helemaal niet verteld en ik heb ook niet het gevoel dat ik er echt heel veel voor heb moeten doen. Maar het gaat zeker van pas komen.

Na de vroege ochtend duik zouden we om 09:00 uur nog een duik maken. Tijdens deze duik heb ik mijn eerste zeepaardje gezien en hebben we ook de white tip reef sharks gezien. Deze lagen onder een rots lekker te snoozen en daardoor konden we er heel dichtbij komen. Op nog geen meter afstand heb ik ze heel goed kunnen bekijken, het waren er wel een stuk of acht. Ook weer erg mooi.
De derde duik van die dag hebben we overgeslagen maar tijdens het wachten zijn we wel gaan snorkelen en daarbij hebben we nog 4 zeeslangen gezien.

Tijdens ons verblijf op Cebu hadden we besloten om niet meer te lang in de Filipijnen te blijven zodat we meer tijd hadden voor Indonesië waar de zon wel scheen. Dit betekend dat we nog wel een keer terug moeten naar de Filipijnen natuurlijk.
Ondanks dat we er maar kort waren hebben we het toch erg leuk gehad. Van Malapascua zijn we de lange weg naar Cebu City weer terug gegaan. Daar hebben we het Australische stel weer opgezocht die daar ondertussen ook waren gearriveerd, en na een nachtje in de vieze stad zijn we doorgevlogen naar Maleisië.
Ik begrijp dat dit verwarrend is aangezien we naar Indonesië zouden gaan maar ik zal wat uitleg geven.
Op mijn verlanglijstje stond: Oerang Oetangs in het wild zien. Dit kon op Borneo. Nu is Borneo voor een deel Indonesië maar voor een deel ook Maleisië. Wij hadden uitgezocht waar we de Oerang Oetangs wilden gaan bezichtigen en dat was op het Maleisische gedeelte van Borneo.

Zodoende zijn we van Cebu naar Kota Kinabalu gevlogen. Een hele moderne stad met een leuke boulevard en een heerlijke foodmarket. Op zondag zijn we nog naar de sundaymarket gegaan om vervolgens weer een bus op te zoeken die ons naar Sepilok kon brengen waar het rehabilitatiecentrum voor de Oerang Oetangs is. Na een lang tocht met de bus kwamen we aan in ons resort. Dit resort lag middenin het regenwoud en was echt fantastisch. We zouden de volgende dag gelijk naar de Oerang Oetangs gaan maar hadden al besloten hier een paar dagen langer te blijven.

In het rehabilitatiecentrum doen ze erg goed werk. Ze proberen de Oerang Oetangs zo te helpen dat ze uiteindelijk weer terug kunnen naar een leven in het wild. Wij konden ze bezichtigen tijdens etenstijd en in het verblijf voor de hele jonge Oerang Oetangs. Super schattig en leuk om te zien. Verder hebben we ze nog kunnen bewonderen terwijl ze het regenwoud weer ingingen om daar de rest van hun dag door te brengen.

Nadat we weg gingen van het terrein was er vlakbij nog een rehabilitatiecentrum maar deze was voor de sunbears. Deze beren worden vaak als huisdier gehouden omdat ze zo schattig zijn (dat zijn ze ook), maar zodra ze groter worden zijn ze minder schattig en worden ze vaak in kooien opgesloten wat heel zielig is. Ook hier proberen ze de beren weer zo te helpen dat ze uiteindelijk uitgezet kunnen worden in het wild. Fijn om zulke projecten te zien.

De rest van de tijd in Sepilok hebben we weer helemaal niks gedaan wat heerlijk was. Een heel ongecompliceerd leven.
Het enige dat we daar nog hebben gedaan was een ticket boeken naar Bali… de start van ons avontuur in Indonesië.

ps. 24 juli zetten we weer voet op Nederlandse bodem.